sırt üstü yere yattım, tavansız göğe düşüyorum... A.H.Ç.

Ne okuyorum ne de yazıyorum bu aralar. Kendimi yenileme ve içimi boşaltma biçimimdi bunlar eskiden. Ben değişirken bu alışkanlıklarımın da yerini daha boş ve gereksiz şeyler aldı. Artık kendimi tanıyamıyorum, bu yeni halimle tanışsam ne boş insan der geçerdim herhalde. İnsanın kendinden yana olan memnuniyetsizliği çığ gibi büyüyor. Tutmak mümkün olmuyor kendine mahkumken. Değiştirmek belki de çok kolay ama değişime olan direnci yıkmak konusunda tecrübeyle sabit, birazdan da fazla kötüyüm.

İstenenler ve yapılanlar listesi ve bir maddenin bile üstü çizilmemiş hala. Boş bir ömür, en büyük ziyan. En büyük pişmanlık. En büyük keşkeler. Geçen zamanın telafisi yok. Gerçekten başka her şeyin var da zamanın yok. Birilerini sevdim, geçti. Derslerden kaldım, geçiyor, geçecek. Birileriyle küstüm sonra yeniden barıştım, o da geçti, Oysa ki o zamanlar en büyük dertlerim bunlardı. Bunlardan daha büyük dertlerim olmadı mı? Oldu tabi, hem de dayanamam dedikçe daha da büyüdü o dertler. İçinle beraber gidenler oldu bu dünyadan ama onlar da geçti, sadece arada hatırladıkça içinde olduklarını anlıyorsun, yine üzülüyorsun ama hayat ya bu dercesine bir an sonra başka dert dediğin şeyler musallat oluyor beynine. Ve şu an galiba zamanın değerini yeniden ilk defaymış gibi anlayıp az sonra unutacağım dönemdeyim. Kendine olan saygını kaybettiğin an bitiyor her şey haberin olmadan. Yeniden güvenmem gerek kendime, yeniden başlamam gerek belki o başlangıç çizgisine dönüp ama inancın varsa her nokta sana başlangıç gibidir hemen peşi sıra bitişin geldiği.

Zorluklardan yılmayın, yılmayalım.

Boşa harcamayın zamanınızı bir de.

“İsteyin ve olsun” değil, “Yapın ve olsun”. Elimizi o lanet olasıca taşın altına sokalım artık. Ezecekse de ezsin ama şu dünyaya herkes gibi olmaya gelmedik diyebilelim.

Umarım bir dahaki yazımda değişir bir şeyler ve tek sıkıntım yetişmeyen zaman olur. İyi bakın kendinize, görüşmek üzere.

odalarda oturdum 

odaları kapladım 

sokaklara çıktım 

sokakları doldurdum 

görünen her şey ben oldum 

ve her şey beni gören göz oldu 

ve ben görünmez oldum

Asaf Halet ÇELEBİ