Ne okuyorum ne de yazıyorum bu aralar. Kendimi yenileme ve
içimi boşaltma biçimimdi bunlar eskiden. Ben değişirken bu alışkanlıklarımın da
yerini daha boş ve gereksiz şeyler aldı. Artık kendimi tanıyamıyorum, bu yeni
halimle tanışsam ne boş insan der geçerdim herhalde. İnsanın kendinden yana
olan memnuniyetsizliği çığ gibi büyüyor. Tutmak mümkün olmuyor kendine
mahkumken. Değiştirmek belki de çok kolay ama değişime olan direnci yıkmak
konusunda tecrübeyle sabit, birazdan da fazla kötüyüm.
İstenenler ve yapılanlar listesi ve bir maddenin bile üstü
çizilmemiş hala. Boş bir ömür, en büyük ziyan. En büyük pişmanlık. En büyük
keşkeler. Geçen zamanın telafisi yok. Gerçekten başka her şeyin var da zamanın
yok. Birilerini sevdim, geçti. Derslerden kaldım, geçiyor, geçecek. Birileriyle
küstüm sonra yeniden barıştım, o da geçti, Oysa ki o zamanlar en büyük
dertlerim bunlardı. Bunlardan daha büyük dertlerim olmadı mı? Oldu tabi, hem de
dayanamam dedikçe daha da büyüdü o dertler. İçinle beraber gidenler oldu bu
dünyadan ama onlar da geçti, sadece arada hatırladıkça içinde olduklarını
anlıyorsun, yine üzülüyorsun ama hayat ya bu dercesine bir an sonra başka dert
dediğin şeyler musallat oluyor beynine. Ve şu an galiba zamanın değerini
yeniden ilk defaymış gibi anlayıp az sonra unutacağım dönemdeyim. Kendine olan
saygını kaybettiğin an bitiyor her şey haberin olmadan. Yeniden güvenmem gerek
kendime, yeniden başlamam gerek belki o başlangıç çizgisine dönüp ama inancın
varsa her nokta sana başlangıç gibidir hemen peşi sıra bitişin geldiği.
Zorluklardan yılmayın, yılmayalım.
Boşa harcamayın zamanınızı bir de.
“İsteyin ve olsun” değil, “Yapın ve olsun”. Elimizi o lanet
olasıca taşın altına sokalım artık. Ezecekse de ezsin ama şu dünyaya herkes
gibi olmaya gelmedik diyebilelim.
Umarım bir dahaki yazımda değişir bir şeyler ve tek sıkıntım
yetişmeyen zaman olur. İyi bakın kendinize, görüşmek üzere.
odalarda oturdum
odaları kapladım
sokaklara çıktım
sokakları doldurdum
görünen her şey ben oldum
ve her şey beni gören göz oldu
ve ben görünmez oldum
Asaf Halet ÇELEBİ
2 yorum:
Çalıyorum yine yazdıklarını, ilk paragrafini....Hayatımın en guzel ozeti olmus. Daha oncede dedim sana yine tekrar ediyorum. Hep yaz, ben hepsini okuyorum.
O zaman umarım senin sonun benim gibi olmaz da değişirsin hayatını istediğin şekilde :) beğenmene de çok sevindim gerçekten başka yazılarda görüşürüz umarım :)
Yorum Gönder